sofistik/o PIV2
sofistiko
- 1.
Greka kaj romia antikva tradicio de rezon- kaj parolarto,
precipe
utilisma kontraste al pli teoria filozofio.
- 2.
- (figure)
Ĉia subtila, eventuale trompa parolado:
ĉiuj homoj vidas, ke anstataŭ saĝeco regas malklereco aŭ
sofistiko
[1].
skolastiko,
sofisto
1.
Komenio, trad. M. Malovec: El la saĝo de
Komenio, [vidita je 2006-08-23]
- beloruse:
- сафістыка
- ĉeĥe:
- sofistika
- france:
- sophistique (subst.)
- hungare:
- körmönfont okoskodás 1. szofisztika
- nederlande:
- sofistiek
- pole:
- sofistyka
- portugale:
- sofística
- ruse:
- софистика
- slovake:
- sofistika
- ukraine:
- софістика
sofistika
- 1.
- Laŭ la metodoj de sofistiko, rilata al sofistiko.
- 2.
- Tre aŭ tro subtila: tial tra la linioj de t.n. sofistika, eĉ absurda poezio lasu preterflugi la vortojn, tiel ke la asociado, la etoso riveliĝas [2].
2.
Poul Thorsen: Babile kun mi mem. - Beletra: 1996, Finbabile?
- beloruse:
- сафістыны
- hungare:
- körmönfont 1. szofisztikus
- nederlande:
- spitsvondig, vals redenerend 1. sofistisch
- pole:
- sofistyczny
- portugale:
- sofístico
- ruse:
- софистический