¹sofist/o

1.

Persono kutime uzanta sofisman rezonmanieron: ni povus citi tiajn grandajn lumojn, kiel ekzemple Bacon, Leibnitz, Pascal, […] k. t. p., ‐ sed ni rigardas la citatojn kiel batalilon nur de pseŭdoinstruitaj sofistoj, tial, ne fanfaronante per citatoj, ni penos pruvi ĉion nur per la sola logiko ^EE ; bele sonas la opinio, ke intelektulo „sidiĝas kaj diskutas ekvilibre ĝis la atingo de la solvo”, bedaŭrinde mi konas neniun „intelektulon”, kiu tiamaniere atingis sukceson, kial neniu el tiaj sofistoj „diskutis ekvilibre” kun Hitler, ke li ĉesu militi [1]?

2.

Ĉe la antikvaj grekoj, duonfilozofo aŭ pli ĝuste retoro, kiu instruis pruvi ŝajne ĉion ajn per trompaj rezonoj, tute ne zorgante pri la vereco aŭ malvereco de la pruvotaĵo.