²seren/a

1.  ↝

Sennuba kaj senventa: serena varmego [1]; serena frosta vetero [2]; neĝo […] brilanta […] sub la radioj de la suno, kiu hele lumis sur la serena ĉielo ^Marta ; ili dancadis ĉe la senbrua lago en la serena lunlumo [3]. hela

2.  ↝

Kvieta sen ĉagrenoj, sen videbla antaŭtimo aŭ streĉo: serena voĉo, rideto, diskutado; ŝi estis tre bela, brilante serena, eĉ la okuloj de mia patrino ne estis pli mildaj ol ŝiaj [4]; la bela vizaĝo ree fariĝis serena, eĉ ekradiis de plezuro ^IK ; lia frunto sereniĝis [5]; ruĝeto aperis sur la palaj vangoj, la okuloj flamis de sereneco kaj entuziasmo ^Marta ; serenigita de la morto nobla vizaĝo [6].

1.

Senventa, hela vetero: la vento ĉesiĝis, kaj fariĝis granda sereno [7]; la boforta skalo estas skalo por taksi la fortecon (rapidecon) de vento […] indico 1 ‐ sereno ‐ 2 ĝis 5 km/h [8].

2.  ↝

Kvieto, videbla senzorgeco, paca stato: la ludo kun la filo ĉiam kvietigis lian ĉagrenon kaj plenigis per sereno lian koron [9].

1.

Venta, nuba aŭ iel agita: la maro malsereniĝis de forta vento [10]; pluva malserena vespero [11]; sub malserena ĉielo de frua printempo [12].

2.

Malkvieta pro anima streĉo: malserena rigardo; malserena kolermiena malliberulo [13]; malserenaj, malbonimpresaj domoj [14]; malserene flamantaj okuloj ^Marta .