^*rust/o

Brunruĝa fera oksido, kiu kovras per maldika tavolo la feron aŭ ŝtalon troviĝantan en malseka aero: ne provizu al vi trezorojn sur la tero, kie tineo kaj rusto konsumas [1]; ŝlosilo uzata ruston ne konas ^PrV .

Kovrita de rusto: ŝi eltiris el la poŝo la pezan kaj rustan ŝlosilon ^Marta ; la plugilo alportadis de tempo al tempo pecojn da rusta fero, sed estis malfacile rekoni, por kio ĝi servis ^BdV .

(ntr)

Rustiĝi: se li mortos, la tranĉilo rustos de la flanko, kien li foriris [2]; Otto fiere elŝarĝas el la senfundaj poŝoj rustintajn pistolojn ^Metrop ; rustintaj relsurfacoj [3].

(ntr)

1.

Kovriĝi per rusto: ĉiu infano scias, ke latuno ne rustiĝas [4].

2.

(figure) Velki, malvigliĝi, ne plu bone funkcii: malnova amo, kiel oni diras, ne rustiĝas [5].