^*rapir/o

1.

Longa, mallarĝa kaj pinta glavo, portata ekde la 16 jc de nobeloj, uzata precipe en dueloj: en la flameco de la batalado ili ŝanĝas la rapirojn kaj Hamleto vundas Laerton [1]; la alia, plena de ĉagreno kaj kolero, prenis sian rapiron je la tenilo kaj forĵetis ĝin [2]; mi neniam tenis en la mano rapiron, nek spadon, nek glavon, mi tute malkonsentus dueli per tiaj armiloj [3].

2.

Longa, maldika kaj fleksebla spado, uzata por skermo, kies pinto estas provizita per elasta bulo: du skerminstruistoj, flirtvenante en koloraj rubandoj, svingante siajn rapirojn, renkontis sin ĉi tie kvazaŭ hazarde [4].