*pice/o PV
*piceo
Ĉiamverda arbo el koniferoj kun
pendantaj konusoj
kaj pingloformaj folioj sidantaj ĉe la branĉoj sur malgranda ligna
tigeto, vivanta en malvarmaj landoj;
genro el familio pinacoj
(Picea):
ni jam veturas en granda arbaro, inter susurantaj piceoj
[1].
abio,
pino.
1.
A. Kivi, trad. I. Ekström: Sep
fratoj, 1947
- angle:
- spruce
- beloruse:
- елка, яліна
- bretone:
- pinenn-groaz
- ĉeĥe:
- smrk
- ĉine:
- 云杉 [yúnshān], 雲杉 [yúnshān]
- france:
- épicéa
- germane:
- Fichte
- hungare:
- lucfenyő
- japane:
- トウヒ
- latinece:
- Picea
- nederlande:
- spar
- pole:
- świerk
- portugale:
- pícea
- ruse:
- ель
- slovake:
- smrek
- svede:
- gran
- ukraine:
- ялина, смерека