parvenu/o [1]
parvenuo
- Novriĉulo, kiu venis en la unua generacio al riĉeco aŭ pli alta socia tavolo kaj havas videblajn kulturajn aŭ edukajn mankojn: lia ĉefverko estas Stojan Mutikaša, romano pri la evoluo de kamparana knabo al burĝa parvenuo [2]; la profesiaj maĝangludistoj apartenas al jenaj grupoj: la unua grupo estas parvenuoj, la dua, altsalajraj sinekuruloj, […] [3].
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru novriĉulo; (en la kazo de homo, kiu abrupte akiris rangaltiĝon) prefere diru elsaltulo, novpotenculo.
- angle:
- parvenu
- beloruse:
- парвэню, выскачка
- ĉine:
- 新貴 [xīnguì], 新贵 [xīnguì], 腰纏萬貫 [yāochánwànguàn], 腰缠万贯 [yāochánwànguàn], 抢戏 [qiǎngxì], 搶戲 [qiǎngxì]
- france:
- nouveau riche, parvenu (subst.)
- germane:
- Parvenü, Emporkömmling, Neureicher
- hispane:
- nuevo rico
- hungare:
- parvenü, felkapaszkodott
- japane:
- 成上がり者 [なあがりしゃ]
- nederlande:
- parvenu
- perse:
- تازه به دوران رسیده، نوکیسه
- pole:
- parweniusz
- portugale:
- parvenu
- rumane:
- parvenit
- ruse:
- выскочка, парвеню
- ukraine:
- вискочка, парвеню
1.
E. Millidge: The
Esperanto-English dictionary, 1912-1924