palatal/o

palatalo

FON

: Konsonanto aŭ kvazaŭvokalo, kies brueron naskas fermo aŭ malvastigo de buŝkanalo per alproksimigo de langa dorso al palato (j, nj, ŝ, ĵ): franca „ɥ“ (ekz. en „lui“) […] ne estas ia duoble artikulaciata labial-palatalo, sed anstataŭe rondigita palatalo, kio signifas ke ĝi havas sekundaran labialan artikulacion [1]. labialo, dentalo, velaro, glotalo
Rim.: Oni kelkfoje vidas la terminon gingivalo uzatan por la antaŭpalataj konsonantoj, speciale por ĵ, ŝ, ĉ, kaj ĝ.

1. Vikipedio, Labial-palatalo

angle:: palatal
beloruse:: палятальны гук
ĉeĥe:: kost patra, palatála, palatální kost
france:: palatale
germane:: Palatal, Gaumenlaut
hispane:: palatal
hungare:: ínyhang, palatális hang
japane:: 硬口蓋音 [こうこうがいおん], 口蓋音 [こうがいおん]
nederlande:: palataal
perse:: همخوان کامی
pole:: spółgłoska podniebienna
portugale:: palatal, consoante palatal
rumane:: consoană palatală
ruse:: палатальный звук, нёбный звук
slovake:: palatálna hláska
svede:: palatal, palatal konsonant
ukraine:: піднебінна кістка, палатальний приголосний

administraj notoj

~o: Mankas dua fontindiko.