orific/o PIV1
orifico
Enira aŭ elira malfermaĵo, al aŭ el kavo aŭ dukto de la homa
korpo:
ĉiu peco de nutraĵo kaj trinkaĵo kiun oni englutas
devas preterpasi la orificon de la traĥeo
[1].
malfermaĵo,
aperturoRim.: Nur uzu orifico por malfermaĵoj, kiuj rilatas al anatomia terminaro.
1.
Ĉarlz Darvin, trad. Klivo Lendon: La Origino de Specioj, ĉapitro 6a
- angle:
- orifice, meatus
- beloruse:
- адтуліна (анат.)
- ĉeĥe:
- branka, otvor, ústí
- ĉine:
- 窍 [qiào], 竅 [qiào]
- france:
- orifice, méat
- germane:
- Körperöffnung
- pole:
- otwór wejściowy lub wyjściowy (anat.)
- rumane:
- orificiul de intrare sau ieșire
- slovake:
- otvor, ústie
- ukraine:
- отвір