muzulman/o

(evitinde) Islamano: masakroj de „muzulmanoj kaj kroatoj fare de ĉetnikoj […]“ [1]; ne temas pri denuncado, se oni vokas la policon, vidinte novajn najbarojn umantajn kun mitralo en la kuirejo, tio cetere validas ankaŭ por muzulmanoj en Berlino, kiu hazarde aŭskultas en moskeo suspektindan interparoladon, tuj anoncu sin ĉe la sekurigaj instancoj [2].

Rim.: La vorto „muzulmano“ devenas el kripligita „muslim“, arabe samradika kun „islamo“; do laŭ la 15-a regulo oni unuecigu la radikojn ankaŭ en Esperanto kaj preferu la formon „islamano“.