1mitr/o
mitro
-
Altforma dupinta kapvesto
de episkopoj kaj superaj prelatoj por la solenaj religiaj ceremonioj:
alligu sur ili mitrojn, por ke al ili apartenu la pastreco laŭ eterna leĝo
[1].
cidaro,
tiaro.
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Eliro 29:9
- angle:
- mitre
- beloruse:
- мітра
- ĉeĥe:
- infule, mitra
- france:
- mitre
- germane:
- Mitra
- hungare:
- püspöksüveg, mitra
- itale:
- mitra (copricapo)
- japane:
- ミトラ, 司教冠 [しきょうかん]
- katalune:
- mitra
- nederlande:
- mijter
- perse:
- کلاه اسقفی
- pole:
- mitra, infuła
- portugale:
- mitra
- ruse:
- митра
- slovake:
- mitra
- ukraine:
- митра
administraj notoj
~o:
Mankas dua fontindiko.