¹mirakl/o ^JED

1.

Eksterordinara fenomeno kontraŭa al la leĝoj de naturo: la Eternulo aperigis signojn kaj miraklojn grandajn kaj suferigajn [1]; jen por la savo de la pia virino fariĝis miraklo, kaj la pano kaj ĉio en la korbo tie kuŝis aliformigitaj en rozojn [2]; miraklo inter mirakloj ^PrV . magio, sorĉo

2.

(figure) Mirindaĵo: kiam estis konstruita la ponto, oni fieris pri tiu ĉi teknika miraklo [3]; la plej piaj pastroj, miraklofarantoj, tuŝas neniam viandon [4]; la groto […] havas multajn malgrandajn lagojn, naturajn labirintojn kaj miraklajn halojn [5];