mantoŭ/o, manto/o
mantoŭo, mantoo
Ĉindevena speco de pano
knedita, fermentigita kaj vaporumita,
ordinare en formo de malgranda bulko:
la vizaĝo senĉese platiĝadis kaj fariĝis ridinda
kiel mantoŭo
[1];
li komencis manĝi la mantoojn
[2].
1.
Ba Jin, trad. Li Shijun: Aŭtuno en la Printempo, 1980
2. Lao She, trad. Wang Chongfang: Kamelo Ŝjangzi, 1988
2. Lao She, trad. Wang Chongfang: Kamelo Ŝjangzi, 1988
- beloruse:
- маньтоў (кітайскія пяльмені)
- ĉine:
- 饅頭 [mántou], 馒头 [mántou]
- france:
- mantou
- germane:
- Mantou, Dampfbrötchen, chinesischer Hefeklos
- pole:
- manti
- rumane:
- manti