mandragor/o Z
mandragoro
- Genro el familio solanacoj (Mandragora); plurjara herbo kun grandaj kaj larĝaj ovoformaj rozete aranĝitaj folioj de malagrabla odoro kaj gusto kaj kun dika karna, ofte forkiĝanta radiko, aspektante ne malofte kiel homa figuro: Ruben iris en la tempo de rikoltado de tritiko kaj trovis mandragorojn sur la kampo [1]
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Genezo 30:14
- angle:
- mandrake
- beloruse:
- мандрагора
- ĉeĥe:
- divý mužík, mandragora
- france:
- mandragore
- germane:
- Allraune, Mandragora
- hungare:
- mandragóra
- japane:
- マンドラゴラ, マンドラゴラの根 [マンドラゴラのね]
- katalune:
- mandràgora
- latinece:
- Mandragora
- nederlande:
- mandragore
- pole:
- mandragora
- portugale:
- mandrágora
- rumane:
- mătrăgună, iarba codrilor
- ruse:
- мандрагора
- slovake:
- mandragora
- ukraine:
- мандраґора, адамова голова