^*mana/o

1.

Ĉiela nutraĵo donita de Dio al la hebreoj en la dezerto: la manao estis kiel semo de koriandro, kaj ĝia aspekto estis kiel la aspekto de bedelio […] kiam la roso faladis sur la tendaron en la nokto, tiam faladis sur ĝin ankaŭ la manao [1]; la Izraelidoj manĝis la manaon dum kvardek jaroj, ĝis ili venis en landon loĝeblan, la manaon ili manĝis, ĝis ili venis al la limo de la lando Kanaana [2].

2.

Sukera substanco eltirita el fraksenŝelo kaj uzata kiel laksigilo.

3.

(En praaj, totemaj socioj) Mistera, magia forto, kvazaŭ kolektiva animo.