*makzel/o
makzelo
-
Ĉiu el la du ostopecoj de la
buŝo de vertebruloj, en kiuj estas fiksitaj la dentoj kaj kiuj
servas por maĉi aŭ por kapti manĝaĵon:
de bovo aŭ ŝafo oni donu al la pastro la ŝultron kaj la makzelojn kaj la stomakon
[1];
paro da makzeloj
[2];
la makzeloj ekdoloros, kiam vi manĝos unu tian pecon
[3];
impresa trovo de makzelo de antropomorfa prasimio el la ĉirkaŭaĵo de Aŭgsburgo
[4].
mandiblo
1.
trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Readmono 18:3
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Ijob 41:13
3. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto dua
4. Monato, Jomo Ipfelkofer: Fosilioj en suda Germanio
2. trad. L. L. Zamenhof: La Malnova Testamento, Ijob 41:13
3. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto dua
4. Monato, Jomo Ipfelkofer: Fosilioj en suda Germanio
- angle:
- jawbone
- beloruse:
- сківіца
- bretone:
- javed, karvan
- bulgare:
- челюст
- ĉine:
- 頜 [hé], 颌 [hé], 頜骨 [hégǔ], 颌骨 [hégǔ]
- france:
- machoire
- germane:
- Kiefer
- hispane:
- maxilar
- hungare:
- állkapocs, állcsont
- indonezie:
- makzelo
- itale:
- mascella
- japane:
- 顎 [あぎと], あご
- katalune:
- maxil·lar, mandíbula
- nederlande:
- kaak, kaaksbeen
- pole:
- szczęka
- portugale:
- maxilar
- ruse:
- челюсть
- svede:
- käke
- ukraine:
- щелепа, щелепна кістка, щока, кулачок