*makzel/o

makzelo

ANA
Ĉiu el la du ostopecoj de la buŝo de vertebruloj, en kiuj estas fiksitaj la dentoj kaj kiuj servas por maĉi aŭ por kapti manĝaĵon: de bovo aŭ ŝafo oni donu al la pastro la ŝultron kaj la makzelojn kaj la stomakon [1]; paro da makzeloj [2]; la makzeloj ekdoloros, kiam vi manĝos unu tian pecon [3]; impresa trovo de makzelo de antropomorfa prasimio el la ĉirkaŭaĵo de Aŭgsburgo [4]. PRT:mandiblo
angle:
jawbone
beloruse:
сківіца
bretone:
javed, karvan
bulgare:
челюст
ĉine:
[hé], 颌 [hé], 頜骨 [hégǔ], 颌骨 [hégǔ]
france:
machoire
germane:
Kiefer
hispane:
maxilar
hungare:
állkapocs, állcsont
indonezie:
makzelo
itale:
mascella
japane:
[あぎと], あご
katalune:
maxil·lar, mandíbula
nederlande:
kaak, kaaksbeen
pole:
szczęka
portugale:
maxilar
ruse:
челюсть
svede:
käke
ukraine:
щелепа, щелепна кістка, щока, кулачок

administraj notoj