mag/o

mago

1.: En la antikvo, kleriko, gnostiko, astrologo: la Tri Magoj; la kaverno ektremis, la sankta kurteno forte skuiĝis kaj en diversaj punktoj aperis flametoj, tiam la mago levis la manojn supren kaj komencis paroli: „patro ĉiela, bona kaj kompatema, purigu mian animon...“ [1]; via raportanto, ja hungaro, spektis […] la lirikan, sorĉ-etosan verkon „Mago Simono“ de Ildikó Enyedi [2].
2.: Iluziisto: en ĉiuj ĉi konstruaĵoj vivis la korteganaro, […] la ĉambristoj kaj servistinoj, la saĝaj virinoj kaj magoj, la sorĉistoj kaj klaŭnoj, la kurieroj, kuiristoj kaj akrobatoj, la ŝnurdancistinoj kaj la rakontistoj […], alĥemiistoj [3]; aliaj simboloj de la festivalo estis ĝia fondinto, Cino Tortorella, alinome Mago Zurlì, pro siaj iamaj magiaĵoj, kaj la amegata pupo Topo Gigio [4]. magiisto, sorĉisto

1. B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 1, Ĉapitro XX
2. István Ertl: Emocia „duŝo”, tremiga „mago”, Monato, 2000/06, p. 25
3. Michael Ende, trad. Wolfram Diestel: La Senĉesa Rakonto, Fantaziujo en Danĝero
4. Monato, Roberto Pigro: Konkurso videble notinda