^*laŭr/o

^*laŭro

: Genro el familio laŭracoj (Laurus), kreskanta en mediteranea regiono, ĉiamverda arbo kun ledaj folioj kaj blunigraj beroj, en la antikva tempo uzata por kroni venkintojn: floranta oleandro kaj freŝaj laŭrbranĉoj, alportitaj el malantaŭ la montoj [1]; (figure) en la krono, kiu ornamas lian gajan kapon, elkreskas nova folio de laŭro (vd laŭrokrono) ^Marta.

Rim.: Kp Laŭro (virina nomo)

1. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Ligo de amikeco

angle:: laurel, bay tree
beloruse:: лаўр
bretone:: loreenn, gwezenn-lore
ĉine:: 桂 [guì], 月桂树 [yuèguìshù], 月桂樹 [yuèguìshù], 月桂 [yuèguì], 香叶 [xiāngyè], 香葉 [xiāngyè], 月桂叶 [yuèguìyè], 月桂葉 [yuèguìyè]
france:: laurier
germane:: Lorbeerbaum
hispane:: laurel
hungare:: babérfa
katalune:: gènere Laurus, llorer
latinece:: Laurus
nederlande:: laurier
pole:: laur
portugale:: louro (subst., bot.)
ruse:: лавр
ukraine:: лавр

1.: Plurnombro de „laŭro“: en Hispanujo, kie inter oranĝoj kaj laŭroj estas ĉirkaŭblovataj de varmaj ventetoj la oraj Maŭraj kupoloj, kie sonas kantado kaj kastanjetoj [2].
2.: (figure) Laŭrokrono: la laŭroj de la gloro; laŭre kroni triumfinton; rikolti laŭrojn (multe sukcesi); kelke da paŝoj plue troviĝas la tomba monumento de Alfieri, ornamita per laŭroj, liro kaj maskoj [3]; mi bezonas nur iom ripozi — (ironie) sur viaj laŭroj, jes! (ne finu strebi post ricevi meritojn) ^FK

2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 4, Historio el la dunoj
3. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Kupra porko