*laring/o
*laringo
- Supra parto de la traĥeo en kiu formiĝas la voĉo: la esploristoj […] prenis laringon de mortinta elefanto kaj plenumis eksperimentojn pri ĝi en la departemento pri kogna biologio de la universitato de Vieno [1]; valorajn servojn faras pomoj ĉe malvarmumo, tuso, laringomalsanoj ktp [2].
1.
Monato, Evgeni Georgiev: Elefanta komunikado malkodita
2. Monato, Julius Hauser: Simbolo de juneco
2. Monato, Julius Hauser: Simbolo de juneco
- angle:
- larynx
- beloruse:
- гартань
- bretone:
- garloc'henn
- bulgare:
- ларинкс
- ĉine:
- 喉头 [hóutóu], 喉頭 [hóutóu], 喉 [hóu], 睺 [hóu], 嗓門兒 [sǎngménr], 嗓门儿 [sǎngménr]
- france:
- larynx
- germane:
- Kehlkopf, Larynx [science]
- greke:
- λάρρυγγας
- hispane:
- laringe
- hungare:
- gégefő
- itale:
- laringe
- japane:
- 喉頭 [こうとう]
- katalune:
- laringe
- nederlande:
- strottenhoofd
- pole:
- krtań
- portugale:
- laringe
- ruse:
- гортань
- svede:
- struphuvud
- ukraine:
- гортань
laringa frikativo
- Malaktualiĝinta, sumiga kaj erariga nomo por la glotaj, faringaj kaj faringecigitaj frikativoj. En Esperanto la sono H.
- ĉine:
- 喉音 [hóuyīn]
- france:
- fricative laryngale
- germane:
- Laryngal, Kehlkopflaut
- hispane:
- fricativa laringal
- hungare:
- gégehang
- itale:
- fricativa laringale
- katalune:
- fricativa faríngia
- nederlande:
- laryngaal
- pole:
- spółgłoska szczelinowa