^*lantern/o ^UV

1.

Lampo kun ĉirkaŭa diafana aŭ travidebla ŝirmaĵo kontraŭ trablovoj: [ili] venis tien kun lanternoj kaj torĉoj [1]; ili ambaŭ troviĝis sub lanterno kaj la lumo falis rekte sur ŝian vizaĝon [2]; paperaj lanternoj radiis kiel grandaj diafanaj tulipoj [3]; ricevi la postenon sur la lanterna kolono [4]; trajnfina lanterno.

2.

Aĵura elstaraĵo sur tegmento aŭ kupolo, kiu enlasas naturan lumon en la suban ĉambron: la 28-an de Decembro de 1511^a subite falis la luksa kupolo kaj lanterno, kiu arogante kronis la konstruaĵon [5].

Persono kies okupo estas prizorgi lanternojn, ekbruligi ilin vespere kaj estingi ilin matene: ĝi fariĝis lanterno kiam li fariĝis lanternisto [6]; liberiĝis la ofico de la lanternisto, kiun oni devis anstataŭigi kiel eble plej baldaŭ, ĉar la lanterno havas grandan gravecon por la loka movado kaj por la ŝipoj, irantaj de Nov-Jorko Panamon [7].

Primitiva projekciilo, kiu vidigis bildojn pentritajn sur vitroplatoj: la monda historio estas magia lanterno, kiu per lumbildoj sur la malluma fono de la epoko montras al ni ... [8]; en tiu tempo oni montris la formon de bakterioj per magia lanterno [9].

Stratlampo: „Malnova strata lanterno“ (fabelo de Anderseno) [10]; la nokto estis malluma, Marta vidis nenion, [eĉ ne] la stratajn lanternojn, kies malklara brilo ne atingis la altecon de ŝia fenestro ^Marta ; sur la placo Sint-Veerle en Gento la stratolanternoj nun lumiĝas, kiam en iu akuŝejo de la flandra grandurbo estas naskita infano [11].

Portebla kerosenlanterno bone ŝirmita kontraŭ vento aŭ ŝtormo: ĉiu portis en la mano ŝtormlanternon, kiu sternis kuriozajn ombrojn sur la planko [12].