*kup/o
*kupo
- 1.
Malgranda kloŝeto el vitro, kiun oni almetas sur parton de la
korpo,
kaj en kiu oni maldensigas la aeron, por allevi la haŭton, kaj
altiri tien la sangon.
- 2.
Ekstera organeto kloŝforma de diversaj bestoj,
kiu per muko aŭ elpelo de aero faciligas fiksiĝon
aŭ alsuĉon:
la vermo trafis ŝian nudan brakon per urtika kupo
[1].
suĉilo1
1.
K. Buliĉov, trad. E. Tikhonov:
La setlejo, [2011?]
- angle:
- 1. cupping glass
- beloruse:
- 1. банька (мэдычная) 2. прысос, прысосак, сысок
- bretone:
- 1. mandoz (kloc'hig gwer)
- ĉine:
- 1. 拔罐 [báguàn]
- france:
- 1. ventouse (en verre) 2. cupule, ventouse
- germane:
- 1. Schröpfkopf 2. Saugnapf
- hungare:
- 1. köpöly 2. tapadókorong
- japane:
- 吸い玉 [すいたま], 吸盤 [きゅうばん]
- nederlande:
- 1. laatkop, zuignap
- pole:
- 1. bańka (med.)
- rumane:
- 1. balon
- ruse:
- 1. банка (медицинская)
- ukraine:
- банка (медична), присосок