kompletiv/a
kompletiva
-
Karakterizas dependan propozicion, kiu ludas rolon de subjekto,
predikato aŭ objekto de la dependiga verbo:
la partecaj demandoj kompletivaj povas esti tre similaj al kompletivoj rilataj,
rimedo de distingo estas tio, ke la kompletivojn rilatajn oni povas transformi
en frazelementon faritan el la predikato de l' kompletiva subpropozicio, dum la
partecajn demandojn oni povas transformi en frazelementon faritan el la
subjunkcio de la dependa demando
[1].
ke.
1.
K. Kalocsay, G. Waringhien: Plena Analiza Gramatiko
- beloruse:
- дапаўняльны (сказ)
- ĉeĥe:
- doplňkový
- france:
- complétif
- germane:
- kompletiv
- hispane:
- completiva
- japane:
- 補足の [ほそくの]
- nederlande:
- bepalend
- pole:
- dopełnieniowy, kompletywny
- portugale:
- completivo
- rumane:
- completiv
- ruse:
- дополнительный (о придаточном предложении)
- slovake:
- doplnkový
- ukraine:
- додатковий
administraj notoj
~a:
Mankas dua fontindiko.