2kling/o
klingo
-
Metala plata parto de instrumento aŭ armilo, destinita por
tranĉi aŭ piki:
klingo de tranĉilo, glavo,
ĉizilo, hakilo;
klingo de rapir’
[1];
Nero almetis ponardon al la kolo, sed […] neniam li kuraĝos
enprofundigi la klingon
[2];
la murdinto ne uzis tranĉilon aŭ stileton kun mallonga klingo
[3].
akraĵo1
- angle:
- blade, cutting edge
- beloruse:
- лязо, клінок
- ĉeĥe:
- ostří, čepel
- ĉine:
- 刀片 [dāopiàn], 刃 [rèn], 剑身 [jiànshēn], 刀刃 [dāorèn]
- france:
- lame
- germane:
- Klinge
- hispane:
- cuchilla, hoja (cortante)
- japane:
- 刃 [やいば], 刀身 [とうしん]
- katalune:
- fulla (tallant)
- nederlande:
- lemmet
- pole:
- brzeszczot, klinga, ostrze
- rumane:
- lamă
- ruse:
- лезвие, клинок
- slovake:
- ostrie, čepeľ
- ukraine:
- лезо, клинок