¹karambol/i

(ntr)

1.

En bilardo, tuŝi per sia globo la du aliajn.

2.  ↝

(figure) Kolizii: pramo karambolis kun vaporŝipeto kaj subakviĝis; la urso […] nokte ĝi karambolis kun aŭtomobilo [1]; per violentaj kornofrapoj la taŭro karamboligas kaj kaprioligas ilin [2].

1.

Ago karamboli¹.

2.  ↝

(figure) Kolizio: Ĉu karambol'? Konfuz', Kontuz', ― Ĉar […] kun la dormema vagonar' Kontaktis ĵus lokomotiv'! [3]; subite antaŭ la aŭton kuris cigana knabino, evitiĝis karambolo, kaj la knabino ne estas vundita [4].

3.  ↝

^PIV1 Metrika licenco, pro kiu oni esceptokaze toleras, ke akcenta silabo troviĝu en pozicio, kiun la ritma skeleto de la verso difinas senakcenta: „L' inféron vóki? Fí, hált' mía koro!“^Hamleto (en kvinjambo, „halt'“ ne povas perdi sian akcenton malgraŭ ĝia pozicio); en tiu intence rokeca verso la karambolo aldonas ion al la impreso de sovaĝeco kaj estas bonvena, sed kiel maloftaj estas tiaj okazoj [5]!