ĥarit/o

ĥaritoj

MIT En la malnovgrekaj mitoj, pluraj (klasike tri, poste pli multaj) diinoj de vivoĝojo kaj eleganteco: belega kiel ĥarito [1].
Rim.:La romanoj nomis ĥaritojn „Gracioj“. La PIV-oj nomas ilin „Karisoj“.
1. H. Sienkiewicz, tr. Lydia Zamenhof: Quo vadis?, Ĉap. 74ª
angle:
Charites
beloruse:
харыты
france:
Charites
germane:
Chariten
greke:
Χάριτες
pole:
Charyty
ruse:
хариты

administraj notoj

~oj: Mankas dua fontindiko.