ĥarit/o
ĥaritoj
En la malnovgrekaj mitoj, pluraj (klasike tri, poste
pli multaj) diinoj de vivoĝojo kaj eleganteco:
belega kiel ĥarito
[1].
Rim.:La romanoj nomis ĥaritojn „Gracioj“. La PIV-oj nomas ilin „Karisoj“.
1.
H. Sienkiewicz, tr. Lydia Zamenhof: Quo vadis?, Ĉap. 74ª
- angle:
- Charites
- beloruse:
- харыты
- france:
- Charites
- germane:
- Chariten
- greke:
- Χάριτες
- pole:
- Charyty
- ruse:
- хариты
administraj notoj
~oj:
Mankas dua fontindiko.