faktitiv/o PIV1
faktitivo
Verba voĉo3
montranta ke la subjekto delegas aŭ lasas agon al iu alia:
la hebrea havas specialan konjugacian formon nomatan
„hifil“, kiu donas al iu ajn radiko faktitivan
signifon: la hifil de caĥak "ridi" estas hicĥik "ridigi"
[1].
1.
André Cherpillod: La influo de la hebrea lingvo sur Esperanto, Monato, 2000/12, p. 18-19
- beloruse:
- фактытыў, каўзатыў
- france:
- factitif
- nederlande:
- factitief
- pole:
- faktitivus (forma czasownika)
- ukraine:
- фактитив, каузатив, спонукальна форма дієслова