a ^PIV1

doria, dorika

: Rilata al popolo kaj lingvo etendiĝanta antaŭ la helenistika epoko de Peloponezo ĝis Kreto, Rodoso, malgrandazia okcidenta bordo kaj kelkaj kolonioj de nigra maro kaj suda Italujo: en Sicilio oni parolis la grekan lingvon de tipo doria kaj la komunan koinê, kiu siavice estis, kiel ni vidis, sintezo de atikaj kaj ioniaj lingvoj [1]; restas por vi nur la dorika kaj la frigia modaloj [2]; aperis nova budo – griza kun blankaj dorikaj kolonetoj [3].

1. Ivo Lapenna: Retoriko, Unua Parto
2. Platono: La Respubliko (πολιτεια), Parto Tri
3. La Ondo de Esperanto, 1999, No 6 (56)

: Plej antikva kaj simpla stilo (faklingve ordo⁹) de antikva greka konstruarto kun difinitaj proporcioj, formoj kaj ornamoj de konstrueroj, precipe de kolonoj: ni preterlasos la plej antikvan monumenton konservitan en Pompejo — dorikan templon ^IntArkeol.