bigami/o Z PV
bigamio
- 1.
Stato de homo havanta samtempe du edz(in)ojn:
en Ĉita pli ol du dekduojn da tiaj bigamioj oni nuligis
[1].
monogamio,
poligamio- 2.
Delikto de tiu, kiu vivas bigamie en la landoj, kie tio estas leĝe
malpermesata.
1.
J. Baghy: Sur Sanga Tero, 1933
- angle:
- bigamy
- beloruse:
- дваяшлюбнасьць, двушлюбнасьць
- ĉeĥe:
- bigamie, dvojženství
- ĉine:
- 2. 重婚 [chónghūn]
- france:
- bigamie
- germane:
- 1. Doppelehe 2. Bigamie
- hebree:
- בִּיגַמְיָה
- hispane:
- bigamia
- hungare:
- kettős házasság, bigámia
- japane:
- 二重結婚 [にじゅうけっこん], 重婚 [じゅうこん]
- katalune:
- bigàmia
- nederlande:
- bigamie
- pole:
- 1. dwużeństwo, bigamia 2. bigamia
- ruse:
- двоебрачие, двоежёнство, двоемужие
- slovake:
- bigamia, dvojženstvo
- svede:
- 1. bigami 2. bigami, tvegifte
- ukraine:
- бігамія, двошлюбність, двоєженство
bigamiulo
- Tiu, kiu vivas bigamie.
- angle:
- bigamist
- beloruse:
- дваяжэнец
- ĉeĥe:
- bigamista
- france:
- bigame
- germane:
- Bigamist
- hebree:
- נשוי לשתי נשים
- hispane:
- bígamo
- hungare:
- kétnejű, bigámista
- japane:
- 重婚者 [じゅうこんしゃ]
- katalune:
- bígam (subst.)
- nederlande:
- bigamist
- pole:
- bigamista {m}, bigamistka {f}
- ruse:
- двоежёнец
- slovake:
- bigamista
- svede:
- bigamist
- ukraine:
- двоєженець