¹bas/o

1.

Plej malalta homvoĉa registro, kante uzata preskaŭ nur de viroj: la malplej altaj registroj estas baso ĉe viroj kaj kontralto ĉe virinoj [1]; ŝi timigis min per […] sia profunda baso, […] per sia tuta grandega figuro de bazara vendistino [2]; la baritono, kiu povas kaj leviĝi al registroj de tenoro kaj malleviĝi al tiuj de baso, ŝajnas la plej taŭga oratora voĉo [3]; peza baso kantis pri sia amo [4].

2.

Muzikilo, voĉo aŭ kantisto kun basa, aŭ ĝenerale plej malalta registro: ilia ritma bam-bam-bam aŭdiĝis nur kiel obtuza baso [5]; oni trovos en la disko nek improvizojn de ĉefgitaro, nek tondrajn paŝojn de baso, nek kanonadon de drumaparataro [6]; en la baroka muziko antaŭ ĉio oni uzis la kontinuan bason (ĝeneralbaso) (harmonie gvida voĉo) por akompani soloinstrumentojn [7]. kontrabaso

De plej malalta registro inter voĉoj aŭ inter samfamiliaj instrumentoj: eksonis tra la magazeno basa voĉo ^Marta ; la junulo ripetis per kaverneca voĉo surprize basa [8]; responde al lia fajfo aŭdiĝis laŭta basa bojado, kaj el la ĝardeno […] impetis grandega griza pint’orela virhundo [9]; abruptaj malsupreniĝoj al basa gamo [10]; li ŝanĝis sian pozicion, direktante sian voĉon al la fundo de la bankuvo por atingi basan resonadon [11].

Rim.: Iam oni renkontas la vorton kun la signifo „malalta“, supozeble kiel paŭsaĵo de la franca: plej basaj, putraj, koruptaj agmanieroj [12], en tiu ĉi frazo efektanta sufiĉe strange, ĉar basan voĉon oni ofte ligas kun forto kaj fidindeco.

^RokPop

Instrumentisto kiu ludas basan muzikilon, ekzemple basgitaron, kontrabason: (figure) trifoje kriis kreko, herb-violonisto, ⫽ el marĉoj lin sekundas botaŭro, basisto [13].

Basvoĉa homo, precipe basvoĉa kantisto: la kantoro, kies kantado instrumentosimile estis akompanata de la voĉoj de liaj du helpantoj, la basulo kaj la sopranulo [14]; la kapitano, kiu ronkadis kiel basulo [15].