2asonanc/o JED
asonanco
- 1.
Efekta ripeto de sama aŭ simila vokalo, ekzemple ene de verso:
noktuo jam ululis sur forumo;
ravita mi priskribas vin, ĉar mi je vi sopiras.
- 2.
-
Nepura rimo, en kiu
nur la vokaloj samas:
faros ‐ baron, anĝelan ‐ belaj, senĝena ‐
venĝema, muta ‐ suna, lavos ‐ banon;
asonancaj versoj.
rimoido
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru sonsimileco, kvazaŭrimo, sonripetado.
- angle:
- assonance 1. alliteration
- beloruse:
- асананс
- ĉeĥe:
- asonance, přibližný rým, souznění
- france:
- 1. allitération (de voyelles) 2. assonance
- hebree:
- דימיון תנועות בחרוז
- hungare:
- asszonánc, magánhangzós rím 1. magánhangzós alliteráció
- itale:
- assonanza
- japane:
- 母音押韻 [ぼいんおういん], 半諧音 [はんかいおん], 類音 [るいおん]
- katalune:
- assonància
- pole:
- asonans, rym niedokładny
- rumane:
- asonanță, rimă inexactă
- ruse:
- ассонанс, созвучие 1. аллитерация гласных
- slovake:
- asonancia
- ukraine:
- асонанс, співзвуччя
asonancigi
(tr)
- Fini per asonancoj.
- angle:
- alliterate
- beloruse:
- утвараць асананс
- ĉeĥe:
- vytvářet asonance
- france:
- assonancer
- itale:
- assonare
- katalune:
- assonar
- pole:
- tworzyć asonans
- rumane:
- creează asonanță
- slovake:
- vytvárať asonancie