arkimandrit/o
arkimandrito PIV1
En ortodoksismo,
monaĥejestro
de grava monaĥejo aŭ estro de pluraj monaĥejoj; rango pli
alta ol igumeno:
en 1933 metropolito Denizo, kiu ekkonis arkimandriton Georgon dum konferenco en
Laŭzano, invitis lin al Varsovio, por ke li okupiĝu pri scienca agado en la
Studejo de Ortodoksisma Teologio kiel anstataŭanto de profesoro de patrologio
[1];
seninterrompa preĝo praktikata de grupo de personoj kiuj organiziĝas por ke
ĉiumomente ĉeestu preĝantoj en la determinita preĝeja loko […]
estis enkondukita la arkimandrito Aleksandro la Akemeto mortinta ĉirkaŭ 430
[2].
- angle:
- archimandrite
- beloruse:
- архімандрыт
- france:
- archimandrite
- germane:
- Klosteroberhaupt (in der griechischen
Kirche), Archimandrit
- hungare:
- archimandrita, főapát (pravoszláv)
- itale:
- archimandrita
- malnovgreke:
- ἀρχιμανδρίτης
- ruse:
- архимандрит
- ukraine:
- архімандрит