^*anĝel/o ^UV

1.

Ĉiela estaĵo adoranta kaj servanta Dion; ĉiela sendito: tri anĝeloj venas al Abraham, por sciigi al li, ke filo estos naskita al li [1]; kiam Ni diris al la anĝeloj: „Obeu Adamon“, ili ĉiuj obeis escepte de Iblis [2]; Li sendis sur ilin ⫽ Sian flamantan koleron, ⫽ Furiozon, malbenon, kaj mizeron, ⫽ Taĉmenton da malbonaj anĝeloj [3].

2.

(figure) Bonkorega, tolerema homo: ŝi estas anĝelo de mildeco; ni ne kredas, ke neŭtrala fundamento faros el la homoj anĝelojn [4]; Brutus, kiel vi scias, por Cezaro estis anĝelo [5]! mi korege petas pardonon, mia anĝelo, se tiu ĉi malgaja historio vin malĝojigos [6]; esti anĝelo inter homoj, sed satano en la domo ^PrV .

(figure) Simila al anĝelo, bonfara, milda: dolĉaj anĝelaj infanoj [7]; anĝela harmonio [8]; feliĉaj vizaĝoj, sur kiuj estis esprimita ia anĝela kvieteco [9]; ektondris ie alte, de sub la ĉielo, kvazaŭ eĥo de anĝela ĥoro [10]; parolo anĝela, sed penso pri ŝtelo ^PrV .

Altranga anĝelo (en kristanismo, judismo, islamo): la Sinjoro mem malsupreniros de la ĉielo, kun signalkrio, kun la voĉo de la ĉefanĝelo [11]; tie li starigis sanktan monumenton dediĉe al la ĉefanĝeloj Miĥaelo kaj Gabrielo [12].

En diversaj religiaj tradicioj anĝelo, kiu konstante ŝirmas kaj gvidas grupon aŭ pli speciale homon: la avineto rakontis al ili pri […] la gardanĝeloj kiuj protektas la infanojn sur ĉiuj vojoj, kiuj ĝojas, kiam ili estas bonaj, kaj ploras, kiam ili ne obeas [13]; nevidebla anĝelozorganto sendis al li porcion pere de maljuna kuiristino ^VivZam .