⁶angor/o ^PV

Malsaneca sento de sufoko kun korpremateco: tago de malĝojo kaj de angoro, tago de teruro [1]; [ŝi] portadis mem en la longa nokto sian malsanan infanon […] kaj preĝis por ĝi al Dio, kiel patrino preĝas en la horo de angoro [2]; virina figuro kun morta angoro sur la vizaĝo […] kun manoj interfingrigitaj ^Marta ; neniam ŝia vizaĝo estis […] tiel flave pala kiel nun, kaj ĝiaj trajtoj montris tiom da angoro […] [3]; lia koro estis disŝirita kaj plenigita de la plej maldolĉa angoro [4]; „danĝero!“ – ekkriis subite la longnaza Stern kun gestoj de morta angoro [5]; freneziga angoro […] premegis ŝian koron [6]. timego

(ntr)

Senti angoron: lia tuta vivo nun orientiĝos al radikala ŝanĝo, […] kaj anstataŭ angori, tremi, suferi, li plenas per nekomprenebla sereneco [7]; la pastro cerbumas, ŝvitas, angoras [8]; mi kunĝojas kun tiuj lastaj pri ilia liberigo, sed iom angoras pri ĝia estonta evoluo [9].

Karakterizita de angoro: miaj dentoj klakas, mi singultas kaj min konkeras la angora timo [10]; mi alvenis […] ĉe la Beringa markolo […] kaj pasigis tie kelkajn ege angorajn monatojn de mia certe aventurplena vivo [11]; sovaĝa angora kriado de la birdoj [12]; oni aŭdas kriojn de alarmo, mortangorajn vokojn pri helpo [13]; tia sceno ne forgesiĝas, ĝi ne allasas forgeson, ĝi revenas nokton post nokto en sonĝoj, en premaj, angoraj sonĝoj [14].