^*akuzativ/o

Kazo indikanta la rektan objekton en frazo, en Esperanto ankaŭ la direkton, tempon kc, kaj signata en Esperanto per la finaĵo -n: se ni iam post prepozicio uzas la akuzativon, la akuzativo tie dependas ne de la prepozicio, sed de aliaj kaŭzoj [1]; anstataŭ la vorto „je“ ni povas ankaŭ uzi akuzativon sen prepozicio [2]; la forigo de […] la akuzativo, kion mi antaŭ dekses jaroj proponis, por […] faciligi la propagandon, […] en la nuna tempo, kaj tiom pli antaŭ la okuloj de […] komitato, devas aperi kiel tute ne akceptebla [3]; kazoj ekzistas nur du: nominativo kaj akuzativo, la lasta estas ricevata el la nominativo per la aldono de la finiĝo „n“ ^FK ; latinidlingvanoj ofte eraras […] ĉe postmetita subjekto kaj uzas erare akuzativon: *ŝajnas eraron, ke ...* („sisterona akuzativo“ tion nomis R. Schwartz laŭ tiu-urbeta gazeteto, en kiu svarmis tiaj eraroj) ^PAG ; la sumera lingvo ne estas akuzativema [4]; la ikara lingvo ne klare distingas inter nominativo kaj akuzativo, subjekto kaj predikato, verboj transitivaj kaj netransitivaj [5].

Rilata al akuzativo: akuzativa finaĵo [6]; akuzativa objekto [7]; en la ĉuvaŝa ne ekzistas specifa akuzativa kazo, por ĝi oni uzas jen absolutivon, jen dativon [8].