akĉent/o
akĉentoSPIV
Prononcmaniero devianta de la normo, loka aŭ tutnacia,
per kiu oni rekonas fremdlingvanon aŭ homon el alia regiono:
li parolas kun Groningena akĉento, kiu sonas moke
ankaŭ kiam tio ne estas intencata
[1]
elparoli,
prononci
Rim.:
Laŭ BL: Prefere diru (speciala, (sia)landa, fremda, ...)
elparolmaniero.
1.
Willem Frederik Hermans: La elektrilo de
Wimshurst
- angle:
- accent
- beloruse:
- акцэнт
- bulgare:
- акцент
- france:
- accent
- germane:
- Aussprache, Akzent
- hebree:
- מִבטָא
- hispane:
- acento
- hungare:
- akcentus
- indonezie:
- aksen, dialek, logat
- nederlande:
- accent, uitspraak (accent)
- perse:
- لهجه
- pole:
- narzecze, dialekt
- portugale:
- sotaque
- rumane:
- dialect
- ruse:
- акцент
- slovake:
- prízvuk
- turke:
- şive
- ukraine:
- акцент (у мовленні)
administraj notoj
~o:
Mankas verkindiko en fonto.