2vokativ/o
vokativo
-
En kelkaj lingvoj, kazo
indikanta la alparolatan personon:
[en] la titolo „Dio, benu Usonon!“, […]
pro
la komo, „Dio” estas interpretenda ne kiel subjekto, sed kiel
vokativo, […] (kiel en la rusa formulo Boĵe,
carja ĥrani)
[1];
la ĉeĥa kiel fleksia lingvo uzas 7 deklinaciajn kazojn:
1. nominativo
(žena virino)
2. genitivo
(ženy de virino)
3. dativo
(ženě al virino)
4. akuzativo
(ženu virinon)
5. vokativo (ženo! virino!)
6. lokativo (ženě pri virino)
7. instrumentalo (ženou per virino)
[2].
vokkazo
- angle:
- vocative case, vocative
- beloruse:
- клічны склон
- bretone:
- vokativ, tro-c'helver
- bulgare:
- вокатив, звателен падеж
- ĉeĥe:
- pátý pád, vokativ
- ĉine:
- 呼格 [hūgé]
- france:
- vocatif
- germane:
- Vokativ, Anredefall, fünfter Fall
- greke:
- κλητική πτώση, κλητική
- hebree:
- יחסת הקריאה
- hispane:
- caso vocativo, vocativo
- hungare:
- megszólító eset
- ide:
- vokativo
- itale:
- vocativo
- japane:
- 呼格 [こかく]
- katalune:
- vocatiu
- koree:
- 호격
- latine:
- casus vocativus
- malnovgreke:
- κλητική πτῶσις, κλητική
- nederlande:
- vocatief, vocativus, vijfde naamval
- norvege:
- vokativ
- portugale:
- caso vocativo, vocativo
- ruse:
- звательный падеж
- slovake:
- piaty pád, vokatív
- ukraine:
- кличний відмінок, клична форма
- volapuke:
- kimofal, vokatif