tembr/o PV
tembro
- 1.
Propra ecaro de sonoro varianta laŭ speco
kaj kvalito de la instrumento aŭ de la voĉo
depende je la harmonoj, kiuj akompanas la fundamentan tonon.
- 2.
Eco propra kaj distingiga de ĉiu vokalo, kaŭzata de
kombino de baza noto kun ĝiaj harmonoj.
sonkoloro
- angle:
- timbre
- beloruse:
- тэмбар
- ĉeĥe:
- timbre, témbr, zabarvení hlasu
- france:
- couleur musicale, timbre (sonore)
- germane:
- 1. Timbre 2. Klangfarbe
- hispane:
- timbre
- hungare:
- hangszín, hangárnyalat
- japane:
- 音色 [ねいろ]
- nederlande:
- timbre
- pole:
- 1. tembr
- portugale:
- timbre
- ruse:
- тембр
- slovake:
- sfarbenie hlasu, timbre, výslovnosti
- ukraine:
- тембр
tembriĝi
(ntr)
-
Ricevi tembron, apartan son-nuancon:
ŝia voĉo tembriĝis de intenca maldelikateco
[1].
1.
F. Kožík, trad. J. Karen kaj J. Vondroušek: La plej eminenta inter Pierotoj, 2001
administraj notoj
~o:
Mankas dua fontindiko.
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.