^*sieĝ/i ^UV

(tr)

1.

Restadigi militistajn trupojn ĉirkaŭ fortikaĵo por preni ĝin: ili sieĝis Aĥazon, sed ne povis venkopreni [1]; estis granda malsato en Samario, kaj ili sieĝis ĝin tiel longe, ĝis kapo de azeno ricevis la prezon de okdek sikloj [2]; dufoje la turkoj sieĝis Vienon [3].

2.

(figure) Amase aŭ longe minaci, tedi: almozpetantaj kripluloj sieĝis [la] pordon [4]; ŝi ekskuis la kapon, kvazaŭ ŝi volus forpeli la amason da kordoloroj kaj timoj, kiuj ŝin sieĝis ^Marta ; aŭdinte la bruon, la monaĥoj komprenos, ke la tentoj sieĝas iun fraton, kaj ĉiuj kune iros preĝi [5]; li ne ĉesis sieĝi min per siaj petoj ĝis mi konsentis voĉlegi al li la tutan romanon [6]; ili tute min ĉirkaŭsieĝas [7]; danĝero sieĝas, al Dio ni preĝas, danĝero ĉesas, ni Dion forgesas ^PrV .

Ĉirkaŭbaro de fortikaĵo, urbo, haveno per seninterrompa gardo, por venki ĝin: provizu al vi akvon por la tempo de sieĝo, fortigu viajn fortikaĵojn [8]; en 1683 venis […] 200-mil-kapa armeo denove al Vieno, nun la sieĝo daŭris preskaŭ du monatojn [9]; nurajn 11 jarojn post la rusa sieĝo fininta la germanan okupadon, granda parto de Budapeŝto denove kuŝis en ruinoj [10]. blokado