public/i

(tr)

1.

Verki por publiko pri aktualaj temoj soci-politikaj: Voltero fervore publicis kontraŭ la eklezio kaj despotismo; rezulto de financa kaoso, politika mensogado kaj publica hipokriteco [1]; karakteroj kaj stiloj de la eseoj estas tre malsamaj: de pure publicaj pecoj, kiel tiu de Karpunina (pri eldonpolitiko) kaj Tófalvy (pri la vivmaniero kaj motivoj por verkado de niaj verkistoj), ĝis profundaj sciencecaj esploroj de Pietiläinen kaj Sutton pri periodigo de la esperantlingva literatur-historio [2].

2.

Publikigi: artikoloj origine aparte publicitaj, poste redakte koherigitaj [3]; li publicadas ankaŭ librojn, kiuj klarigas same simple al la legantaro sciencajn konceptojn, iufoje eĉ komplikajn [4]; [Kníchal] amplekse publicis pri Esperanto (i.a. 300 artikoloj kaj studoj en 22 nacilingvaj kaj 20 movadaj gazetoj), verkis, tradukis kaj redaktis entute 25 volumojn kaj 5 periodaĵojn [5].

Verkisto aŭ ĵurnalisto verkanta por vasta publiko pri temoj sociaj kaj politikaj: Claude Piron estis persono, havanta multegajn meritojn antaŭ nia movado – sciencisto, publicisto, propagandisto, stilisto, eĉ bardo-kantisto [6]; la albanaj politikistoj kaj publicistoj en Kosovo plu restas malviglaj, ne unuiĝintaj, sen larĝa kaj profunda vizio pri la estonteco de sia lando [7]; ŝi ekde 1952 forte aktivis en la literatura kaj publicista kampo: redaktorino de lingvaj kaj literaturaj rubrikoj, ŝi tradukis, sola aŭ kun aliaj, pli ol tridek verkojn [8].