tradukoj: be bg ca cs de en es fr hu nl pl ru sk

¹koeficient/o

koeficiento

1.

(komune) Nombro, per kiu oni multobligas certan grandon por trovi ĝian efikon en kalkulo: tiu ĉi fako havas koeficienton 10 en la ekzameno (la ricevitaj poentoj kontribuas dekoble en la ekzamenrezulto); al niaj lastjaraj prezoj apliku 5-procentan koeficienton (multobligu la prezojn per 1,05).

2.

a)

(elementa algebro)^VdE Nombro, kiu, metite antaŭ algebra kvanto, montras kiomfoje oni devas ĝin multobligi: en la skribaĵo 2.a+3.b la nombro 2 (resp. 3) estas koeficiento de la kvanto a (resp. b).

b)  ↝

[1] (de vektoro en lineara kombinaĵo) Tiu skalaro, per kiu la vektoro estas multiplikata: lineara kombinaĵo de nedependaj vektoroj estas nula, nur se ĉiuj koeficientoj estas nulaj.

c)  ↝

[2] (de polinomo P rilate al indico i) La valoro P_i: la k-a koeficiento (t.e. rilata al indico k) de la n-a potenco de (b.X+a.1) estas K^k_na^n-kb^k. termo.

d)  ↝

(de (n,p)-matrico) elemento, termo.

angula koeficiento  ↝

inklino.

        Fonto trovenda. [MB]