1fonetik/a

1fonetika

1.
Rilata al fonetiko: fonetikaj studoj; la Internacia Fonetika Alfabeto (IFA).
2.
Konforma al fonetiko: fonetika ortografio (kontraste al etimologia, morfologia ktp).
Rim.: Parolante pri „fonetika transskribo“, iuj celas specife „nefonologian“ transskribon. Tio estas nelogika, pli raciaj terminoj estas „fonetika transskribo“ kiel supernocio, kies subnocioj estas transskribo alofona kaj transskribo fonema (tiun lastan ankaŭ eblas nomi „fonologia“). [Sergio Pokrovskij]
beloruse:
фанэтычны
bulgare:
фонетичен
ĉine:
2. 表音 [biǎoyīn]
france:
phonétique (adj.)
germane:
1. phonetisch 2. phonetisch, lautgerecht
hispane:
fonético
hungare:
fonetikus 1. hangtani, fonetikai
japane:
音声学的 [おんせいがくてき], 音声の [おんせいの]
katalune:
fonètic
nederlande:
fonetisch
perse:
1. آواشناختی 2. آوانگار، آوایی
pole:
fonetyczny
portugale:
1. fonético
ruse:
фонетический
ukraine:
фонетичний

fonetiko

1.
FONLIN Tiu branĉo de lingvoscienco, kiu studas la lingvajn sonojn.
Rim.: Iuj lingvistoj subtrahas el fonetiko la tutan fonologion, lasante en fonetiko nur la aspektojn akustikajn, anatomiajn ktp. Aliaj rigardas fonetikon kiel tegmentan superfakon pri ĉiuj parolsonaj fenomenoj lingvaj. La kominlingva uzo sekvas tiun duan vidpunkton. [Sergio Pokrovskij]
2.
sonsistemo: Esperanto estas lingvo taŭga por dramaturgio: ĝia fonetiko igas ĝin facile aŭdebla, sen multa risko pri orela miskompreno [1].
1. Marjorie Boulton: Ne nur leteroj de plumamikoj, Inko Tyresö: 2000 (1984)
beloruse:
фанэтыка
bulgare:
фонетика
ĉeĥe:
fonetika, hláskosloví
ĉine:
語音學 [yǔyīnxué]
france:
phonétique (subst.)
germane:
Phonetik, Lautlehre
hispane:
fonética
hungare:
hangtan, fonetika
japane:
音声学 [おんせいがく]
katalune:
1. fonètica 2. fonetisme
nederlande:
1. klankleer 2. fonetiek
perse:
1. آواشناسی 2. آوانگاری
pole:
fonetyka, głosownia
portugale:
1. fonética 2. fonética
ruse:
фонетика
slovake:
hláskovanie
ukraine:
фонетика

administraj notoj

~a: Mankas dua fontindiko.
~a: Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.
~o: Mankas dua fontindiko.