flanĝ/o
flanĝo
-
Elstaranta randaĵo por fortikigi pecon aŭ por ebligi ĝian
kunigon kun alia:
tuba flanĝo;
flanĝo fiksita, movebla, surlutita, surnitita, surŝraŭbita;
flanĝa bolto, flanĝoŝraŭbingo.
- beloruse:
- флянец
- ĉine:
- 法兰盘 [fǎlánpán], 法兰 [fǎlán]
- france:
- collerette (techn.), bride (collerette)
- germane:
- Flansch
- hispane:
- brida
- hungare:
- perem, karima
- japane:
- フランジ
- nederlande:
- flens
- portugale:
- flange
- ruse:
- фланец
- ukraine:
- фланець, реборда (колеса), гребінь, виступ, борт
administraj notoj
~o:
Mankas fontindiko.
~o:
Mankas fonto, kiu estas nek vortaro nek terminaro.