Antioĥi/o PIV1

Antioĥio

HISKRI
Nomo de pluraj antikvaj urboj, aparte la ĉefurbo de la tiama Sirio, ĉe Mediteraneo nordoriente de la insulo Kipro, de kiu eliris la kristanismo: tra interna Anatolio, laŭ Efezo, Tarso kaj Antioĥio, la urbo, kie unuafoje la sekvantoj de Jesuo ricevis la nomon kristanoj [1]; ĉe la solenaĵo la unuan de junio ĉeestis inter aliaj la patriarĥoj de Konstantinopolo, Jerusalemo, Ateno, Kipro, Bulgario, Rumanio, Pollando kaj Antioĥio [2].
Rim.: En NT la nomo estas skribita en neesperantigita formo „Antioĥia“
1. Monato, Armando Zecchin: Pedalante al Jerusalemo, 2007
2. Monato, Bardhyl Selimi: Malsanktaj komentoj dum sankta ceremonio, 2014
angle:
 Antioch
beloruse:
 Антыёхія
france:
 Antioche
germane:
 Antiochia (am Orontes)
malnovgreke:
 Ἀντιόχεια (ἡ ἐπὶ Ὀρόντου)
ukraine:
 Антіохія

administraj notoj