teŭton/o
teŭtono
- 1.
- Ano de ĝermana popolo, kiu laŭ romiaj fontoj je 120 a.K. migris el Jutlando ĝis Italujo: antaŭ 2000 jaroj, en norda Germanio, Danio, kaj suda Skandinavio, multaj triboj parolis la ĝermanan, aŭ la teŭtonan pralingvon de la modernaj ĝermanaj lingvoj [1].
- 2.
- Ano de germana ordeno, fondita fine de la 12 jc kaj agnoskita de papo Inocento la 3-a en la tria krucmilito: Teŭtona Ordeno; al ni Vilno trumpetas ordonojn: Olgerd falos Rusujon, Skirgell iros Polujon kaj princ' Kejstut atakos Teŭtonojn FK ; la patro de Nikolao estis aktive engaĝita pri la tiama politiko kaj apogis Pollandon kaj la grandurbojn kontraŭ la teŭtona ordeno [2].
- beloruse:
- тэўтон
- ĉine:
- 条顿人 [tiáodùnrén], 條頓人 [tiáodùnrén], 日耳曼人 [rìěrmànrén]
- germane:
- Teutone T~a Ordeno: Deutscher Orden.
- latinece:
- T~a Ordeno: Ordo Teutonicus.
- pole:
- Teuton
- ukraine:
- тевтон