^*strab/i ^UV

(ntr)

1.

Nepovi, pro difekto de la okulaj muskoloj, direkti ambaŭ okulojn al sama celo: [ŝiaj] okuloj […] strabis nazen [1]; (figure) oni povas […] munti du kapojn en la saman pelvon, permesante la antenon strabi al du satelitoj samtempe [2].

2.

Streĉe aŭ sekrete rigardi: dum la viro strabis al ŝia pasporto, Marina kaŝe observis lin [3]; vi strabas eksteren dudek fojojn tage ^StU ; Alice malkontente strabis la okulojn al la loĝio ^Metrop ; [ili] pen-strabis por certiĝi, ke ili ne estis la celo de ŝia severa rigardo [4]; li ekstrabis, samtempe turnante la okulojn jen dekstren, jen maldekstren en turmenta serĉo, kaj lia rigardo fariĝis kvazaŭ blinda [5]. gvati¹

3.

(figure) Rigardi deflanke, kun malica aŭ dezira, envia intenco: ŝiaj pupiloj strabis al la lito; [li] sopire strabis al la granda bildo, kiu pendis sur la kolo de Schnapper-Elle [6]; ŝiaj kolegoj nur strabas al ŝia strikta pulovero ^KrB ; ni lekis niajn fenditajn lipojn kaj esperplene strabis la vitrecan firmamenton, sed vane, dum semajnoj eĉ nubeto ne videblis [7].

Kiu strabas: en ŝiaj malgrandaj kaj iom strabaj okuloj aperis io simila al kompato ^Marta ; Ivan refoje ĵetis al li straban rigardon kaj murmuretis tra la dentoj kelkajn rusajn vortojn [8]; (figure) dum mia tuta vivo mi aŭdis de vi neniun riproĉan vorton, mi vidis neniun straban (malican) rigardon [9].

En straba maniero: [li] strabe ekrigardis la fremdulon [10]; (figure) [ili] rigardas strabe la riĉaĵojn de la temploj [11].

Stato, en kiu ambaŭ okuloj de persono ne povas samtempe rigardi unu saman punkton (ofte nur unu el la okuloj estas tute sana): diverĝa strabismo; konverĝa strabismo; paraliza strabismo konstanta strabismo

Persono straba: „jes“, respondis strabulo, „sed li ne eskapos“ [12]; inter blinduloj reĝas strabuloj ^PrV .