¹⁰skandinav/o ^PIV1

Ano de iu el la popoloj ekloĝintaj en Skandinavujo: vortaro latina-germana estus la plej internacia Angloj, Francoj, […] Skandinavoj kaj eĉ Slavoj konus ĝiajn elementojn [1]; ekde la tempo de la koloniado de Islando fare de norvegoj en la 9a jarcento, la destino de la skandinavoj kaj la keltoj (precipe la gaeloj) estis en intima rilato [2]; oni pli kaj pli volonte preferis elekti skandinavojn aŭ aliajn neŭtralulojn por malfacilaj postenoj [3]; laŭ Faarlund, la angla, kian ni konas hodiaŭ, estas tamen rekta ido ne de la praangla, sed de la lingvo parolata de la skandinavoj, kiuj ekloĝis sur la britaj insuloj [4].

Rilata al skandinavoj, al Skandinavujo: li rigardis la trian leonon kaj rememoris Margareton, kiu unuigis la Skandinavajn regnojn sub unu sceptro [5]; Svislando ne sekvis plene la skandinavajn landojn en ilia socia progreso [6]; [mi] blasfemis laŭ ĉiuj skandinavaj manieroj [7]; sur la kajo de la marhaveno Lerwick, ĉefurbo de la ŝetlandaj insuloj, staras granda ŝildo, kiu bonvenigas ŝipojn al tiu antaŭe skandinava arkipelago [8]; la skandinava kruco estas priskribita kiel kristana kruco vertikaligita, kun la plej granda krucero (trabo) iranta dekstren [9].

Nordokcidenta kontinenta parto de Eŭropo en moderna epoko konsistanta el Norvegujo, Svedujo, Danujo; Skandinavio: malgrandaj garnizonoj, ekzemple en Svisujo aŭ Skandinavujo [10]; skandinavujo origine havis fortan farmistan tradicion [11].