sinekdoĥ/o, sinekdok/o

Tropo, en kiu oni anstataŭigas vorton per koncepte proksima, ekz-e tuton per parto („li estas instruita kapo“), ion specialan per io ĝenerala („sen groŝo en poŝo“, anstataŭ mono), io pli frua per posta („nia pano kreskas sur la kampoj“) aŭ inverse: en „li ekprenis la bridon de la azeno, kaj trotigis la beston“ la uzo de genra nomo „besto“ anstataŭ speciala „azeno“ estas sinekdoĥo celanta eviti ripeton; sonetoj kaj aliaj formoj de ampoezio ofte uzas sinekdoĥojn por karakterizi la amaton [1]. metaforo, metonimio