*plastr/o
*plastro
Kombinaĵo el peco de tolo kaj glueca medikamento,
kiun oni metas sur la kuracota korpa parto, ekz. por kovri vundon:
li eltiris […] ŝtalan pecon kaj kunpremis la vundon, ―
ĉu iu el miaj konsilantoj havas plastron
[1]?
li almetis al si sur la nukon kaj sur la dorson po unu granda
kantarida plastro, por eltiri la frenezecon
[2];
kun plastro sur la nazo
[3].
kataplasmo.
1.
B. Prus, trad. Kazimierz Bein: La Faraono, vol. 3, Ĉapitro XVII
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Galoŝoj de feliĉo
3. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto tria
2. H. C. Andersen, trad. L. L. Zamenhof: Fabeloj, vol. 1, Galoŝoj de feliĉo
3. N. V. Gogol, trad. L. L. Zamenhof: La Revizoro, Akto tria
- beloruse:
- плястыр
- bulgare:
- лепенка
- ĉeĥe:
- sádra, sádrový obvaz
- ĉine:
- 创可贴 [chuàngkětiē], 創可貼 [chuàngkětiē], 貼膏 [tiēgāo], 贴膏 [tiēgāo]
- france:
- emplâtre, diachylon
- germane:
- Pflaster
- hungare:
- tapasz, flastrom
- japane:
- 硬膏 [こうこう], 膏薬 [こうやく]
- nederlande:
- pleister
- pole:
- plaster
- portugale:
- emplastro
- rumane:
- leucoplast
- ruse:
- пластырь
- slovake:
- sadra, sadrový obväz
- ukraine:
- пластир