Pirro
Greka alnomo (etimologie ĝi signigas „fajra“, „rufa“).
- a)
Filo de Aĥilo, konkerinto de Trojo:
la sanga glav’ de Pirro //
Hakadis la Priamon malfeliĉan
[1];
- b)
Reĝo de Epiro (307—302 kaj 296—272 a.K.), unu el la plej
fortaj kontraŭuloj de la frua Romio kaj unu el la plej
eminentaj militestroj de la antikva periodo:
(frazaĵo)
Tio estos vere la Pirra venko
[2]
(venko kies tro granda kosto estas neakceptebla,
kia estis la venko fare de Pirro en la batalo ĉe
Aŭskulo en 279 a.K.)
1.
Ŝekspiro, tr. Zamenhof: Hamleto, Reĝido de Danujo, 2:22.
D.L. Armand: Taskoj de homo lige kun transformado de la naturo, Scienca Revuo, vol. 28, №4 (126), 30.08.1977, p. 148
- angle:
- Pyrrhus
- beloruse:
- 1.a Пір (сын Ахіла) ~a venko:
пірава перамога. 1.b Пір (цар эпірскі)
- latine:
- Pyrrhus ~a venko:
victoria pyrrhica.
- malnovgreke:
- Πύρρος
- pole:
- Pyrrus
- ruse:
- Пирр ~a venko:
Пиррова победа.
- ukraine:
- Пірр (син Ахіла)