*nominativ/o
*nominativo
En diversaj lingvoj, la kazo indikanta subjekton de verbo aŭ
predikaton:
kiam la dispartigota aro estas rekta objekto, ĉu ni uzu
akuzativon, laŭ la logiko, aŭ nominativon, laŭ la zamenhofa
tradicio?
[1];
ĉie, kie oni dubas inter la nominativo kaj akuzativo, oni devas
uzi la nominativonLR
;
en Esperanto eĉ la objekta predikativo staras en
nominativoPIV3
.
1.
Christiane De Vleminck: Ĉu vi poas ĝuste? (André Cherpillod, Po, la diabla
vorto), Monato, jaro 1997a, numero 9a, p. 24a
- angle:
- nominative case, subjective case, nominative (noun)
- beloruse:
- назоўны склон
- bretone:
- nominativ, tro-envel
- ĉeĥe:
- první pád, nominativ
- ĉine:
- 主格 [zhǔgé]
- finne:
- nominatiivi
- france:
- nominatif (subst.)
- germane:
- Nominativ, Werfall, erster Fall
- greke:
- ονομαστική πτώση, ονομαστική
- hispane:
- caso nominativo, nominativo (subst.)
- hungare:
- alanyeset, nominativus
- ide:
- nominativo
- itale:
- nominativo
- japane:
- 主格 [しゅかく]
- koree:
- 주격
- latine:
- casus nominativus
- malnovgreke:
- ὀνομαστικὴ πτῶσις, ὀνομαστικὴ
- nederlande:
- nominatief (zn.), nominativus, eerste naamval
- norvege:
- nominativ
- okcidentfrise:
- nominatyf
- pole:
- mianownik
- portugale:
- caso nominativo, caso reto, primeiro caso, nominativo (subst.)
- ruse:
- именительный падеж
- slovake:
- nominatív, prvý pád
- svede:
- nominativ
- ukraine:
- називний відмінок
- volapuke:
- kimfal, nominatif